تو مرا می فهمی من تو را می خواهم و همین ساده ترین قصه یک انسان است تو مرا می خوانی من تو را نابترین شعر زمان می دانم تا ابد در دل من می مانی

سلام نوشته ی جالبیه ممنون

زندگی غمکده ای بیش نبود.

بهر ما جز غم و دل ریش نبود.

به کدام خاطره اش خون باشیم.

که کدام خاطره اش نیش نبود

یادم باشد حرفي نزنم که به کسي بر بخورد نگاهي نکنم که دل کسي بلرزد خطي ننويسم که آزار دهد کسي را که تنها دل من ؛ دل نيست يادم باشد براي درس گرفتن و درس دادن به دنيا آمده ام نه براي تكرار اشتباهات گذشتگان يادم باشد جواب كين را با كمتر از مهر و جواب دو رنگي را با كمتر از صداقت ندهم يادم باشد گره تنهايي و دلتنگي هر كس فقط به دست دل خودش باز مي شود يادم باشد هيچگاه لرزيدن دلم را پنهان نكنم تا تنها نمانم

 ستاره را در آسمان به خون کشیده دست شب
تمام آسمان ما به خون نشسته بی سبب
کجای قصه های ما گناه میشود ثواب
کجا گلوله میشود به پرسش کسی جواب
بگو چه رسم دوستیست, که تیغ میکشد به رو
بگو مسیر جاده های مردمیت زمانه کو ؟
بگو به من قفس برای یک پرنده مرگ نیست ؟؟؟؟؟؟؟
بگو که ماتم خزان تهاجم تگرگ نیست 
رهایی از قفس به شوق پر زدن خطاست ؟؟؟
ویا اسارت نفس درون سینه اشتباست؟؟؟؟
نه صبح را امید یک شب پر از ستاره است 
نه شب برایتان چو عبرتی دوباره است 
فضای خشک پر سکوت روز و شب یکیست 
شریعت ترانه های خفته هم تهی ست 
اگر چه ابر تیره روی نور را گرفته است 
ویا حقیقت نهفته را کسی نگفته است 
صدا اگر چه در گلو شکست و لب خموش ماند
سکوت ها حقارت دروغ را خروش خواند
ولی غریب ماندن ستاره ها که پوچ نیست 
و یا برای پر زدن مسیر ساده, کوچ نیست 
تمام ترس شب از این سکوت های ساده است 
که این سکوت ,پر صدا ترین گلایه است